Comunidade galega
terra na que eu nacín;
crise grande, rúas soas
pero beleza sen fin.
Mil paisaxes naturais,
fauna e vexetación.
Ríos que se fan amigos,
montes de gran corazón.
Plantas que nacen un día
outras que van a morrer,
non te preocupes querida
non van desaparecer.
Coa paixón da alma nos ollos
levántome cada día
e eses bosques tan fermosos
gozarei con alegría.
Galiza da miña vida
no meu corazón estás.
Querida nai natureza:
¿que riquezas non terás?
Falemos a nosa lingua
que é unha lingua moi fermosa,
nas cidades, nas aldeas...
¡O GALEGO, LINGUA NOSA!
No hay comentarios:
Publicar un comentario